Smerter å mad!

Itte eg opererte menisken, har eg hatt møje smerter. Så møje at det har vert nesten umuligt å trena. Bjynte forsiktigt å sykla itte snaut ei uga, å ugå itte litt body balance. Men så va eg på hyttå, å der klarte eg å detta på glattå, me den opererte foden knekt onna meg. Itte det har det vert et reint .....! Det e bare så sinnsykt vondt, å kan ikkje tenka meg at alt e fint inni det der kneet. Av å te kjennes det ud så det ska gå ud av ledd.

(Nettop våkna fra narkosen.)

I dag va eg på body pump, for nå gadd eg ikkje venta lengre. Å itte det stuntet har eg hatt is på kneet i ein time uden positiv virkning. Det e godt at eg ska te fysioterapauten min i mårå, han ska få jobba sjikkeligt me meg!!!

Apropo fysioterapaut! Mitt fysta møde me han va jo heilt spesielt. Eg sa te naboen min at eg va på leid itte ein fysio. her i nærheden, å at han burde vera onge/nyudanna. Di der gamle så bare legge deg på varmepuder å bruge ultralyd-dingsen så ikkje virke. Helst ville eg hatt ein så va både naprapat å fysioterapaut.

Naboen anbefalte et fysikalsk institutt her eg bor, å eg venta på time. Når eg då fekk den blei eg gledeligt øveraska me ein onge fole. Litt sånn hippi-type, langt hår å sjuskite sjeggvekst å mannalokt så komme av å bo aleina. Klare du å se for deg typen???

Hvertfall snakkte me masse samen. Menisk, trening, mad å jogging. Han (fysio'en) meinte nå på at når eg blei 70 år va nok ikkje jogging det fysta eg tenkte på. Å då sa eg; "Når eg blir 70 ska eg spisa kaga kver dag, ikkje jogga!" Kjapt svarte han då; "Når jeg blir 70 skal jeg bjynne med marijuana, har allerede begynt å spare!"

DJISES!!

Eg håbe eg e den einaste han seie sånn te, for eg hadde rygg te å bera det, å le!

Men DJISES!

(lerlittennå)

MAD!

Me spise middag litt seint, det e sånn PO vil ha det, å då har eg liksom føyd meg itte det. Ikkje at eg lige det, men me gjør nå det.

I kveld ville eg ha suppa, så det sto to middager på menyen.

 Her har eg steikt 600 g kyllingkjøttdeig med provancekrydder. Tatt 1/5 av kjøttet øve i ei mindre gryda. Te suppå brukte eg to ferske store tomater å ein halve boksatomater, litt lettrømme for fylde. Ein halve blomst me blomkål fordelt på rettane som me kjøttet, å litt rød å grønn paprika. PO's middag har fått 4 egg å litt lettrømme.

Ei tomat å litt Vita hjertegod ost på toppen, å PO hadde middag å lunsj te mårådagen.

Toppa suppå mi me ost eg og. Hadde og nok te lunsj igjen.

Grådige meg va så hole at eg svei tongå mi!

Det ska'kje stå på viljen....

Onsdag i sist uga opererte eg menisken. Det gjekk forholdsvis greit for seg, men du vett eg va ikkje brugane te någe. Å honden lokta ikkje någe godt. Hu va søde, men lokta.

Søøøøøde....

Mor å far hadde hatt'u i 3 dager. Å fått masse mad, ennå eg har sagt u e på slanken. Men hu fekk og gå masse tur, å di hadde jo ikkje ved på å spyla beinå på'u, ikkje før bikkjå jekk i dusjen sjøl. Far lo så'an grein, hu trippa inn å stilde seg opp i dusjen, å ingen forsto heilt ka hu ville der. Heilt te det jekk et lys opp for'an far - å siden lo'an!

Hvertfall, hu kom hjem skjeden. Å siden eg hadde operert, va eg unyttige. Det sa eg visst tiligare og...  Då kom sambo inn å sa: "Eg kan dusja'u eg!" Å eg syns eg har verdens snillaste å beste samboer, fine å goe e'an! (Eg e jysla forelska i'an.) Men den hadde eg ikkje venta - så honden lokta sjikkeligt vondt!

Bada blei'u, men eg tror han slurva någe dualeg. For i dag måtte eg vaksa'u sjikkeligt, men det ska'kje stå på viljen!

Nybada å småsure Saga.

Men nå e hvertfall pelsen rett farge å øyrene lokte ikkje fisk!

Trening, mad, å borsdag....

På torsdag i sist uga va eg på någe så hette bodyattack. Det va lide smart, for me så møje hopping å spretting va ikkje menisken min i form ittepå. Å at eg jobbde 6 timar fredag uden å sidda, å 9 timar på lørdag me kun ein liden pause, ja det hjalp ikkje i det heila tatt. 

Kneet ser ikkje ud, det e håvent, å det verke heilt onna fodsolen. Men det stoppte meg ikkje fra å halta på trening i dag og, så nå har eg hatt 15 min. me oppvarming før full gass på cxworx. Instruktøren kom bort te meg å lurte på kors det jekk, siden eg halta, å om det va torsdagens trening så hadde tatt meg heilt. Måtte jo innrømma det då, men poengterte di to jobbedagene. Damå såg lettare engsetlige ud når hu sa at eg måtte ta det roligt, å ikkje vera redde for å ta pausar.

Eg pause?!? Neida, kjøra på å få det trent!

Når eg kom hjem lagde eg meg dette:

1 stk persimon, 1 stk blåplomma, 2 stk tørka fikener.

Dette har eg te ca 3 måltid/dessert. Har gjerna litt mageryoughurt eller kesam på. Kan og bruga cottage cheese. Sjikkeligt godt!

Men eg må ikkje glømma å senda melding te dåttårå mi. Hu fylle året i dag, men me feira hu i går for eg sa at om hu hadde selskab i dag kom hverken meg eller mannen te å spisa kaga. Stakkar, så har ei så spesi mor. 

Minsta jentå mi, tenk nå e'u blitt 24 år. Sallan eg e gammale... (hehe)

Den gangen eg ødela menisken min!

Eg sa jo at eg sko fortella om den gangen eg ødela kneet mitt....

Det va ein gang mannen tog meg me på firmatur. Den gjekk te Farsund Resort, å va nøye planlagt fra A-Å av firmaet. Me gleda oss volsomt, å det va sjikkeligt kjekt fra me kom på bussen te me reiste hjem.

Fredagen va rolige, så rolige så det går an når det e litt gratis drikka. Lørdagen va fullpakka. Rebus, fisking, vannski, å sist men ikkje minst havrafting på ein ribb! Me konne vella ka me ville ver me på itte rebusen, å det va hvertfall ikkje fisking. Ikkje e me så gla i vannski heller, men når me hørte havrafting va me begge sjønt eninge om at det sko me vera me på.

Me fekk ein goe innføring i ka dette konne innebera av don-johan'en så førte ribben. (Snakk om utradert rondbrennar, ler meg ihjel.) Det va hjernerystelse, ribbeinsbrist, å andre ting konne brekka. Ein hadde og klart å slå ud någen tenner.

Der det va farligast å sidda, va jo heilt framme. Men det va jo der du opplevde mest. Det va der du fekk adrenalinskikk, å kjende på følelsen at "dette kan du dø av"! 

Eg visste me ein gang kor eg ville sidda. MÅTTE jo sidda der du kjende at du levde. Å se å føla på redselsgleden i kroppen, det seie ikkje eg nei te! Mannen sine arbeidskollegaer, ja, di rista på håve å lurte på ka gal dama han hadde. Va jo FARLIGT der framme....

Eg brøyta meg fram, å der blei eg siddane aleina. Ingen andre tørte, men det stoppte ikkje meg. Så bar det ud i havgapet ikkje langt fra Lista fyr. Bølgene blei høgare å høgare, å det blei vanskeligare for kver bølga å ikkje kjenna på redselsgleden så rusha kroppen. Eg hylte i glede, redsel å fryd. Pinnhåldt i bøylen foran, å knenå bøyde seg for kver ein gang me slo ner i sjøen. Det va heilt fantastisk!

Men eg har jo ledd å muskelplager, så eg måtte gje meg. Hadde ikkje merr krefter i hendene, å lår å legger ville ikkje lya meg. Eg måtte rett å slett gå lenger bag i båden.

For ein nertur. Det va som å vera på tur me bestemor (nå e eg  jo bestemor, men ikkje sånn). Kor kjedeligt, men eg måtte se meg slått.

Når me då kom te land, sko eg på landjordå igjen. Å då va det eg merka ka så va skjedd. Kneet va ubrugeligt, å eg konne nesten ikkje gå. At eg hadde gangsperr (støl) i ei uga ittepå, det hadde eg rekna me. Men at eg ennå ikkje klare å gå sjikkeligt på venstrefoden, å må operera, va ikkje heilt me i bereiningå.

Ennå går guttane på jobben te sambo. ront å riste på håve øve hu galna så absolutt sko sidda framme på båden, der det va FARLIGT!

Eg hadde jort det igjen, om eg hadde fått sjans!!!