Eg grine av å te i hjerta mitt!

Me har så lett for å glømma at siemaen ikkje har liga goe råd så deg sjøl. E litt der sjøl ennå eg, har slettes ikkje møje pengar å sløsa me.

Det å se på at andre har søvnlause netter for å få endane te å mødas, rive meg sont. Å så vett eg så godt ka det vil sei, for som enslige mor for to jenter hadde me det ikkje alltid fett. Eg meinte på at eg sko klara meg sjøl, så den dagen eg klarte meg uden bostøtta va eg jysla krye. Eg va'kje rige, men eg klarte meg sjøl. Når eg hadde betalt husrom, strøm å forsikring, gjekk resten te mad. Me reiste aldri på feriar, å julapresangane tog eg på avbetaling. 

Det e hardt i dag å ikkje ha rå te ting, for siemaen klare ikkje alltid å forstå at du faktisk ikkje har rå te ein kopp kaffi. "Guuuuu, me må ta ein kaffi samen ein dag, å jerna någe lunsj! Me går på Charles å Di, deeeeer e det goe mad!" -Sukk, kor ska du ta pengene fra? Sparekontoen e snart tomme for du har hatt mange uforutsitte udgifter. Bilen jekk sont, vinterskonå tog plutseligt kveld, for ikkje å snakka om at bompengebrikkå nettop gjekk tomt. Mens andre drar kortet te det gløde....

Eg grine inni hjerta mitt når eg ser mine egne har det sånn. Eg grine inni hjerta mitt når eg ser siemane har det sånn. Når hu gamla i kassen foran meg mangle akkorat ei krona, det ska'kje ver sånn!

Ikkje gløm at det e någen så av å te må snu på kronå! 

Men sjøl om lommabogå e litt tom, så har me et rikt hjerta å gje av - uendeligt!