Handla på Ikea.....

Eg har vert på Ikea å handla nye sofa. I å for seg e jo det ein greie ting. Eg fekk meg sånn et Ikano-kort så eg konne udsedda betalingen, å eg tulle ikkje, I ET HEILT ÅR! For kun 99,-kr.

Så va det å få sofa'en hjem. "Eg må få hjemkjøring!"

-"Ka då for?"

"Lizzom, eg har ikkje så store bil, ca. ein Nissan Micra, lizzom!"

-"Kan du'kje kjøra to gaaaanger?" Damå drog på det sista ordet...

"Eeeh, nei! EG VIL HA HJEMKJØRING!"

"Javel, då!" Me nasale stemme, "det koste 890,- kr."

"WHAT"

-"Ja, vil du plokka varenen sjøl då?"

"Bler det billigare det då?" Jysla utålmodige inni meg nå.

-"Jaaaaaa, 300 av!"

Eg valgte selvfølgeligt å plokka varene, kan vel ikkje vera så vanskeligt å henta någen esker oppå et par traller å levera fra meg te di så kjøre. Ein kver idiot må vel konna det? Å så "sparte" eg 300,- spenn! Någen puder ekstra i handlekorgå det...

Så kom eg meg te varelageret, å svingde inn dørene. Der treffe eg på 3 ansatte så står å henge i "info."kassen. 

-"Eg måååååå få se kvitteringen."

"Jadda." -masa tenkte eg.

-"Kan du forklara hu kor hu ska gå, Kissa, eg må ta ein telefoooooon!" Adle på Ikea har nasale stemmer å drar på ordå. Hvertfall bytta kvitteringen min hender, å nå sto det kun 2 i "info."kassen.

Eg heiv meg inn å fant fram varene mine, å suste tebage der di igjen sko sjekka at eg hadde tatt de rette varene.

-"Do harr våre flink, å tatt rett."

Ingen rakett-teknologi det, nei! Store tal øverst på hyllene å litt mindre tal langsme rekkene, jo, va gjort i ein håndvending.

Så eg reiste fornødde hjem, å 4 Ikea-ansatte må åg vera fornødde, for di sto bare å passte på at me kom oss inn å ud av dørene, å gjore nesten ingenting. (EG VIL ÅG HA JOBB PÅ IKEA)

Så kom det ein varebil i gadå her, eg tenkte ikkje så nøye øve det, for det satt 3 mannfolk inni. Eg trodde det sko komma ein sånn ein store Ikeabil me to onge jyplingar inni. Men så feil kan ein ta! Ein blåe varebil å 3 polakkar kom for å levera sofa'en min. 3STK.!!! Men di måtte jo vera så mange, for mens to bar, sto ein i telefonen. Å dette sirkulerte di på, sånn at adle 3 fekk seg ein telefonsamtale mens sofa'en blei båre inn.

Eg vett ikkje, men min jobb e møje hardare. Eg må stå i kassen, pakka ud varer, hjelpa kundane, å vaska å tørka støv mens eg e på jobb....

...

Eg grine av å te i hjerta mitt!

Me har så lett for å glømma at siemaen ikkje har liga goe råd så deg sjøl. E litt der sjøl ennå eg, har slettes ikkje møje pengar å sløsa me.

Det å se på at andre har søvnlause netter for å få endane te å mødas, rive meg sont. Å så vett eg så godt ka det vil sei, for som enslige mor for to jenter hadde me det ikkje alltid fett. Eg meinte på at eg sko klara meg sjøl, så den dagen eg klarte meg uden bostøtta va eg jysla krye. Eg va'kje rige, men eg klarte meg sjøl. Når eg hadde betalt husrom, strøm å forsikring, gjekk resten te mad. Me reiste aldri på feriar, å julapresangane tog eg på avbetaling. 

Det e hardt i dag å ikkje ha rå te ting, for siemaen klare ikkje alltid å forstå at du faktisk ikkje har rå te ein kopp kaffi. "Guuuuu, me må ta ein kaffi samen ein dag, å jerna någe lunsj! Me går på Charles å Di, deeeeer e det goe mad!" -Sukk, kor ska du ta pengene fra? Sparekontoen e snart tomme for du har hatt mange uforutsitte udgifter. Bilen jekk sont, vinterskonå tog plutseligt kveld, for ikkje å snakka om at bompengebrikkå nettop gjekk tomt. Mens andre drar kortet te det gløde....

Eg grine inni hjerta mitt når eg ser mine egne har det sånn. Eg grine inni hjerta mitt når eg ser siemane har det sånn. Når hu gamla i kassen foran meg mangle akkorat ei krona, det ska'kje ver sånn!

Ikkje gløm at det e någen så av å te må snu på kronå! 

Men sjøl om lommabogå e litt tom, så har me et rikt hjerta å gje av - uendeligt!